چهارشنبه ۲ خرداد ۱۴۰۳

مرگ ابراهیم رئیسی شادی فعال و خاموش اکثریت مردم ایران را بر انگیخته است. از لحظه ای که خبر “فرود سخت” بالگرد حامل ابراهیم رئیسی و همراهانش انتشار یافت، و در حالی که خامنه ای و خاتمی و روحانی و … برای سلامتی وی دست به دعا ایستادند، مردم داغدیده ایران برای مرگش لحظه شماری می کردند. کمتر کسی است که مرگش اینچنین اشک شادی از چشم ها جاری کند. حتی چشم هایی هم که به فرمان وی کور شدند در این روز اشک شادی ریختند. این موج شادی از مرگ جلاد بار دیگر نشان داد که مناسبات حکومت اسلامی با کارگران و مردم رنجدیده ایران به مرز آشتی ناپذیری رسیده است.

نام و چهره ابراهیم رئیسی قبل از هر چیز به عنوان عضو هیئت مرگ و مجری کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، در خاطره مردم ایران یادآور جنایاتی است که در اواخر قرن بیستم در این گوشه از جهان علیه بشریت انجام گرفته است. در تابستان سال ۶۷ خمینی با مشورت خامنه ای و رفسنجانی با هدف مرعوب کردن مردم به جان آمده از جنگ و فلاکت اقتصادی دست به جنایتی ضد بشری زدند که آثار و اسناد آن شاهد زنده ای بر درنده خویی مقامات رژیم اسلامی هستند. در آنزمان بر اساس فرمان خمینی هیئت ویژه ای که بعدها به هیئت مرگ شهرت پیدا کرد و ابراهیم رئیسی یکی از اعضای آن بود تشکیل و مسئول اجرای پروژه كشتار زندانیان سیاسی شدند. در آن روزها ابراهیم رئیسی و دیگر اعضای هیئت مرگ هزاران زندانی با گرایشات مختلف سیاسی را به جوخه مرگ سپردند و در گورهای جمعی و بی نام نشان مدفون کردند. ابراهیم رئیسی قبل از انجام این جنایت ضد بشری نیز در سمت های دادیاری و دادستانی در شهر مشهد و سپس در مسجد سلیمان، کرج، تهران و همدان نقش فعالی در سرکوب مخالفین سیاسی به ویژه نیروهای چپ بر عهده داشت و به پشتوانه همین جنایاتی که انجام داد بعدها در شورای عالی امنیت ملی، در رأس قوه قضائیه و سپس در سمت ریاست جمهوری حکومت اسلامی قرار گرفت.

ابراهیم رئیسی در موقعیت رئیس قوه قضائیه نیز در توجیه کشتار و صدور احکام ظالمانه علیه رزمندگان خیزش سراسری آبان ۹۸ و بگیر و ببند فعالین جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی و اعدام زندانیان سیاسی از هیچ جنایتی کوتاهی نکرد. وی در دوره ناتمام ریاست جمهوری حکومت اسلامی نیز با به خون کشیدن جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی، و کشتار بیش از ۶۰۰ نفر از معترضان، کور کردن چشم ها، حملات شیمیایی به مدارس دخترانه، به راه انداختن امواج پی در پی اعدام زندانیان، تهاجم به سفره خالی کارگران و اعلام جنگ سراسری علیه زنان آزاده ایران، کارنامه مملو از جنایت خود را ننگین تر کرد. ابراهیم رئیسی به عنوان یکی از مهره های آموزش دیده حکومت اسلامی، در به حرکت در آوردن جنون مذهبی و تقدیس تباهی، در سرکوب ارزش های شناخته شده جامعه بشری، در زن ستیزی و تحقیر و خوار شمردن حقوق انسانی آنان، در رواج جهل و خرافه، در سلب ابتدایی ترین حقوق سیاسی، فردی و اجتماعی مردم، در برپایی جنگ های نیابتی برای برافراشتن بیرق اسلام و … نیز هیچ کوتاهی نکرد. از این رو بود که مردم آزادیخواه و برابری طلب ایران به ویژه خانواده جانباختگان بی صبرانه خواهان آن بودند که ابراهیم رئیسی در دادگاهی علنی و در پیشگاه توده ها به جرم ارتکاب جنایت علیه بشریت محاکمه و به سزای اعمال خود برسد.

اما رئیسی از آسمان نازل نشد. وی یکی از مهره های ضد انقلاب اسلامی به رهبری خمینی بود که در جریان قیام سال ۵۷ طبقه سرمایه دار ایران و امریکا و دیگر قدرتهای سرمایه داری امپریالیستی برای نجات نظام سرمایه داری ایران آن را به جلو انداختند. در جریان انقلاب ۵۷ زمانی که کارگران صنعت نفت شیر صادرات نفت را بستند و با خواسته های سیاسی و طبقاتی خود به میدان آمدند، زمانی که معلوم شد  ضد انقلاب رژیم سلطنتی نمی تواند با جاری کردن خون در خیابان ژاله-ها قیام توده ها را سرکوب کند، در آن ایام بورژوازی ایران برای حفظ نظام سرمایه داری از گزند انقلاب پرچم استقلال خواهی خود را در دستان خمینی قرار داد و قدرت های امپریالیستی نیز در کنفرانس گوادلوپ گرد هم آمدند تا با تحویل ارتش و دستگاه سرکوب حاضر و آماده به جریان اسلامی ادامه وظیفه سرکوب و به خون کشیدن انقلاب را به آن واگذار کنند. رئیسی محصول این روندها بود و با کارنامه جنایتبارش بخشی از دستگاه حکومت اسلامی سرمایه داران را نمایندگی می کرد.

 خامنه ای و کادر رهبری سپاه پاسداران با اعلام پنج روز عزای عمومی و با تهدید و ارعاب می خواهند مرگ رئیسی و همراهانش را هم به فرصتی برای انسجام بخشیدن به صفوف درهم ریخته حکومت اسلامی و برای مرعوب کردن توده ها تبدیل کنند. سران ریاکار حکومت های سرمایه داری کارنامه ضد حقوق بشری رئیسی جلاد را بایگانی کرده و یکی بعد از دیگری پیام همدردی برای حکومت اسلامی می فرستند. با مرگ رئیسی بخش هایی از اپوزیسیون بورژوایی که تغییر و تحول از بالا و براندازی نرم رژیم جمهوری اسلامی یکی از ارکان استراتژی آنها را شکل می دهد، افسوس می خورند که چرا بجای ابراهیم رئیسی، خامنه ای نمرده است تا «مرگ وی در روندهای سیاسی اثرگذار افتد» و استراتژی آنها برای براندازی مخملی حکومت اسلامی را وارد فاز نوینی کند. اما کارگران کمونیست با هر گونه گرایش به صبر و انتظار و امید بستن به مرگ خامنه ای و تغییر و تحولات از بالا مبارزه می کنند، آنان نخواهند گذاشت که توده کارگران و مردم آزادیخواه ایران به دنبال بیراهه اپوزیسیون رنگارنگ بورژوایی ایران بروند.

کارگران آگاه و کمونیست می دانند که شیشه عمر حکومت اسلامی در دست طبقه کارگر است. همانطور که کارگران نفت در جریان انقلاب ۵۷ با بستن شیر نفت موجبات سرنگونی رژیم استبداد سلطنتی را فراهم آوردند، در شرایط کنونی هم فقط با اعتصابات کارگری در مراکز صنعتی و کلیدی تولید مانند صنایع نفت و گاز و پتروشیمی، صنایع فولاد، خودروسازی ها، ذوب آهن، صنایع برق، معادن، راه آهن و … با فرمان تحقق فوری مطالبات عاجل کارگران و بازنشستگان، آزادی کلیه زندانیان سیاسی، پایان دادن به مجازات اعدام و قطع بی درنگ فشار بر زنان، می توان گلوی حکومت اسلامی را تحت فشار قرار داد و ماشین سرکوب آن را متوقف کرد.  کارگران کمونیست می دانند که راه میان بری وجود ندارد. اعتصابات سراسری کارگران در مراکز کلیدی تولید می تواند همه جنبش های اجتماعی و اعتراضی پیشرو در جامعه را هماهنگ به حرکت در آورد. اعتصابات سیاسی توده ای که اعتصابات کارگری ستون فقرات آن را تشکیل دهد، می توانند انسجام صفوف نیروهای مسلح و سپاه پاسداران را در هم کوبد، شکاف درون صفوف این نیروها را عمیق تر کرده و قدرت سرکوب آن را زمینگیر کند و زمینه های سازمانیابی قیام و سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی فراهم آورد

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد، آزادی، برابری، حکومت کارگری

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
۲۰ مه ۲۰۲۴

نشر:  تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv